We wandelden richting Maaseik. Toen we een bocht in de weg namen en zicht kregen op de brug die Maaseik met Nederland verbindt, sprak een oudere meneer van 95 ons aan. Waar we naar toe gingen, wilde hij weten. Toen we onze plannen hadden uitgelegd begon hij te vertellen over zijn zoon die naar Compostella was gewandeld en het boek dat hij daarover geschreven had. Hij was daar duidelijk trots op en had nood aan een babbel.
Eens we de brug over waren besloten we het Pelgrimspad te verlaten en langs de Maas verder te wandelen. In tegenstelling tot het Grenslandpad loopt het Pelgrimspad meer langs dorpskerken en langs asfaltwegen. En dat vinden wij minder leuk.
Op die manier liepen we door tot Born in de hoop daar een brasserie oid te treffen. Helaas, ook daar blijkt maandag een algemene sluitingsdag te zijn. Het werden dus krentenbollen en croissant op een bankje. En dropjes als dessertje. ðŸ¤
Nadien volgden we wel braaf de markering. De route liep door het Limbrichterbos en zo langs het kasteel van Limbricht. Daar moesten we even stoppen. Onlangs las ik een boek "De Heks van Limbricht". Daarin wordt het verhaal verteld van Entgen Luyten, een vrouw die in 1674 in de kerkers van dit kasteel stierf nadat ze werd beschuldigd van hekserij. De omstandigheden van haar dood waren nogal dubieus. Maar buiten het feit dat Entgen daar stierf was er nog iets dat mij aantrok: tijdens het jonge leven van Entgen woonden heer Nicolaas von Breyll samen met zijn vrouw Maria van Eynatten tot Neubourg in het kasteel.
Na een koffie vertrokken we weer richting Sittard, onze slaapplaats voor vandaag. Vandaag hebben we de luxe van een B&B. Jeroen voelde zich meteen thuis:
Voor morgen was er nog een slaapplaats probleem. De plaats die we hadden gereserveerd via Vrienden op de Fiets had geannuleerd wegens ziekte. Ik had al verschillende andere mogelijkheden gebeld. Helaas ging ik iedere keer bot.
Toen we vanavond in Sittard gingen eten, bespraken we alle opties. Uiteindelijk heb ik verder door toch een plekje bij een Vrienden op de Fiets adresje kunnen reserveren. Hierdoor moeten we wel onze plannen wijzigen. Jammer genoeg moeten we weer een stuk inkorten. Maar langs de andere kant is het misschien ook beter zo. Na de lange tocht van 29 km eergisteren heb ik jammer genoeg een blaar op mijn enkel. Om de hele route nog op tijd uit te lopen wordt dus een lastige. En dan moeten we gewoon een keuze maken: in Eynatten aankomen of vasthouden aan het plan met het risico dat ik uiteindelijk moet opgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten