Wandelzondag 31: laatste dag vakantie

Na een weekje vakantie met het gezin in Durbuy pikte het vandaag toch flink om terug alleen op pad te moeten. Afgelopen week stond in teken van ons gezin en het wandelen schoot er daardoor wat bij in. Niet dat het een luilekker vakantie was, maar niet al mijn huisgenoten vinden wandelen even fijn en dus moest er een balans gevonden worden. De enigste wandeling (die die titel waardig is) die we vorige week maakten, was wel meteen een heel avontuurlijke: over touwbruggen en weggespoelde vlonders...

Met de bergen was (en strijk), foto's die ik nog graag wil sorteren en onze eigen huis waar je na een week toch weer heel content mee bent, was de zin om er op uit te trekken redelijk klein dus. Dus besloot ik gisterenavond dat een extra dag vakantie geen kwaad kon...

Deze ochtend stelde Jeroen voor om in de namiddag om een ijsje te fietsen en stuurde hij een berichtje naar onze "partners in crime". Die hadden al andere plannen maar vroegen of we geen zin hadden mee te gaan.

Na de lunch trokken we dan toch allemaal onze wandelschoenen aan en vertrokken richting Doel. Samen met mijn zus en haar gezin vertrokken we een aan de molen voor wandelknooppunten route van zo'n 11 km. Hoewel het weer nog even probeerde ons tegen te houden, klaarde het daarna snel op en werd het ideaal wandelweer: niet te warm en niet te koud. De wind hield een spel en trok bij momenten flink aan onze rugzakken en jassen.

Jeroen had de kinderen verleidt met "in Doel hebben ze ook ijsjes". Bleek alleen dat de foodtruck er bij aankomst niet meer stond. Een warme choco verzachtte de teleurstelling iets. Maar het vooruitzicht om nog met z'n allen frietjes te eten maakte toch een beetje goed.

En zo werd een rustige vakantiedag alsnog de en heerlijke wandeldag.

Vanaf morgen is onze gezinsvakantie voorbij en heb ik geen excuus meer om te slabakken. Er staan een paar stevige dagen voor de boeg. Maar daarover later meer...